Τρίτη 26 Μαΐου 2015

ΣΑΝ ΤΟΥ ’99.. ΔΕΝ ΕΧΕΙ



Ένα από τα κλασικότερα διλήμματα που διχάζει τους Ευρωπαίους ποδοσφαιρόφιλους είναι το εάν ο καλύτερος τελικός Τσαμπιονς Λιγκ ήταν αυτός της Κωνσταντινούπολης του 2005 ή της Βαρκελώνης του 1999. Όσο και αν ήταν επική η ανατροπή στην πρώτη περίπτωση (και ως υποστηρικτής της Λίβερπουλ το χάρηκα δεόντως) από 3-0 σε 3-3 μέσα σε έξι μόλις λεπτά, απέναντι σε μια πολύ καλύτερη Μίλαν, εγώ τάσσομαι με την δεύτερη άποψη!! Οι Γερμανοί είναι οι συνήθεις..ύποπτοι στο να ΄κλέβουν΄παιχνίδια στα τελευταία λεπτά ,χάρη στο πείσμα και την οργάνωση που τους διακρίνει, το ’99  όμως ήταν η ώρα τους να ..πιαστούν στον ύπνο και να γίνουν αυτοί τα θύματα. Η Μάντσεστερ Γιουνάινεντ έμελλε να είναι η συνεπής στο το ραντεβού με την Ιστορία και να πανηγυρίσει το 2ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και πρώτο μετά από 31 χρόνια φιλοδωρώντας τη Μπάγερν Μονάχου με δύο γκολ σε διάστημα  μικρότερο των 100 δευτερολέπτων στις καθυστερήσεις του αγώνα!! Οι Βαυαροί άνοιξαν το σκορ στο 6 ο μόλις λεπτό με έξυπνο χαμηλό απευθείας χτύπημα φάουλ του Μ.Μπάσλερ και έδειχναν να ελέγχουν στο μεγαλύτερο μέρος του τον αγώνα φτάνοντας μάλιστα πολύ κοντά σε ένα δεύτερο γκολ προς το τέλος ,με το δοκάρι να σταματάει το εντυπωσιακό ψαλιδάκι του Κ.Γιάνκερ. Η Γιουναίτεντ με αποδεκατισμένο τον άξονά της (αφού οι Κιν και Σκόουλς ήταν απόντες) έδειχνε να έχει χάσει τη φρεσκάδα και τη δυνατότητα να απειλεί με αξιώσεις όμως ήταν της μοίρας της να φτάσει στο Τρεμπλ τη χρονία εκείνη και ας μην το έκανε με τόσο ποδοσφαιρικά εντυπωσιακό τρόπο όσο εκείνον με τον οποίο κατέκτησε τους εγχώριους τίτλους.. ΄Ήταν όμως πιο συγκλονιστικός και για αυτό οι φίλοι των Μπέμπηδων μάλλον το χάρηκαν περισσότερο. Σέρινγχαμ και Σόλτσκερ με κοντινές προβολές (σε φάσεις που ξεκίνησαν από κόρνερ του Μπέκαμ)μετέτρεψαν στο 91’ και 92΄αντίστοιχα τη διαφαινόμενη κόλαση σε παράδεισο για την ομάδα του Σερ Αλεξ Φεργκιουσον και κανείς δεν θα ξεχάσει το αποσβολωμένο βλέμμα του Λόταρ Ματέους που λίγα λεπτά πριν είχε βγει ως αλλαγή και ευελπιστούσε να κλείσει τη λαμπρή καριέρα του με το μόνο τρόπαιο που του έλειπε αλλά και το κλάμα του Σ.Κουφούρ!! Μια πραγματικά αλησμόνητη βραδιά που κατέκτησε με τον μεγάλο Πίτερ Σμάιχελ να σηκώνει το τρόπαιο ψηλά στον Καταλανικό ουρανό!! Μια μέρα σαν σήμερα το 1999…




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου