27oς..παράδεισος στο ρελαντί για τους Πειραιώτες

Ο 73ος τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος πέρασε στην Ιστορία και για να είμαι ειλικρινής οι ποδοσφαιρόφιλοι θα έχουν να θυμούνται λίγα πράγματα από ένα κατά βάση άνευρο και βαρετό παιχνίδι. Ένα από αυτά πάντως θα είναι αναμφίβολα το σπάνιας ομορφιάς γκολ του Αργεντίνου βιρτουόζου Τσόρι Ντομίνγκεζ ο οποίος πραγματικά με τις φετινές εκπληκτικές εμφανίσεις του έχει αποκτήσει ξεχωριστή θέση στην καρδιά των φιλάθλων της ομάδας του λιμανιού και θεωρώ ότι συγκρίνεται πλέον με αρτίστες -μύθους του (πρόσφατου και μη) παρελθόντος που πέρασαν από το σύλλογο όπως ο Βραζιλιάνος Τζιοβάνι!

Εξαιρετικό και το εύστοχο απευθείας χτύπημα φάουλ του Φορτούνη , ενός παιδιού με εγνωσμένες τεχνικές αρετές που σταδιακά ξαναβρίσκει τον εαυτό του. Αυτό νομίζω είναι πολύ ευχάριστο νέο και για την Εθνική μας ομάδα που έχει ανάγκη τέτοιους δημιουργικούς ποδοσφαιριστές (μην ξεχνάμε τις εντυπωσιακές εμφανίσεις του παίκτη με την γαλανόλευκη φανέλα στο Εuro του 2012 που πολύ θα θέλαμε να επαναληφθούν). Από εκεί και πέρα σίγουρα αξίζει το χειροκρότημα των φιλάθλων η αξιοπρεπής προσπάθεια που κατέβαλλε η ομάδα της Ξάνθης. Οι Ακρίτες στάθηκαν άτυχοι η αλήθεια είναι στο ότι δέχτηκαν τέρμα σε ένα καθοριστικό για την οικονομία του αγώνα-διαμόρφωση ψυχολογίας χρονικό σημέιο (λίγα μόλις δευτερόλεπτα πριν ο ρέφερι στείλει τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια) μετά από το οποίο κακά τα ψέματα δεν είναι εύκολο να συνέλθει κανείς ,ξέροντας πως έχει απεναντί του την ομάδα που έχει σαρώσει τα πάντα στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια. Προφανώς η Ξάνθη παρατάχτηκε στον αγωνιστικό χώρο με τη λογική της διαφύλαξης του μηδέν στα μετόπισθεν και μετά ..ότι της κάτσει! Εμφανώς απογοητευμένη μετά το 1-0 (που προήλθε από φτηνό η αλήθεια είναι λάθος της άμυνας και ψύχραιμο πλασέ ενός παίκτη που κατά τα άλλα έχει αμφισβητηθεί έντονα ,του Φράνκο Χάρα) ουσιαστικά παραιτήθηκε από οποιαδήποτε περαιτέρω προσπάθεια στο ματς. Ίσως πάντως (αν και η Ιστορία ποτέ δε γράφεται με υποθέσεις) μια πιο έγκαιρη χρησιμοπίηση του Παντελή Καπετάνου ως σεντερ φορ να γέμιζε την περιοχή της Οσφπ και να είχε ως αποτελέσματα πιο δυναμικά τελειώματα των φάσεων συγκριτικά με τις ξέπνοες.,ημιτελείς προσπάθειες για γκολ που πραγματοποίησαν στο α'ημίχρονο οι συμπαίκτες του. Μια Ξάνθη που έβαλε δύσκολα αρχικά στον μεγάλο αντίπαλό της ,πίεσε ,είχε πρωτοβουλία των κινήσεων αλλά όταν ο ΟΣΦΠ άνοιξε το σκορ όλα τελείωσαν καπόυ εκεί. Αυτό είναι ίσως και το χαρακτηρστικό μιας ομάδας που λε΄γεται μεγάλη μια φάση =ένα γκολ και ο αντίπαλος μετά εξουθενωμένος. Προσωπικά περίμενα περισσότερα από το αδιαμφισβήτητα καλό πόδι του Σίλβα Κλέιτον αλλά και από τον κατά κανόνα κινητικό Σολτάνι. Εν κατακλείδι μια μάλλον ανώδυνη κατάκτηση κυπέλλου (αλλά και νταμπλ) για τους ερυθρόλευκους κάτι που-θα βαρεθώ να το λέω- πρέπει να προβληματίσει τους ανταγωνιστές του διότι μιλάμε για τον κατά τεκμήριο χειρότερο Ολυμπιακό της εικοσαετίας.. που προς το παρόν πανηγυρίζει για ακόμα μια φορά!!